Król i kanclerz

Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1988. — 84 s.
Z serii Dzieje Narodu i Państwa Polskiego (№23).Dobiegały końca burzliwe dni grudniowej elekcji 1574 roku. Niepodobieństwem stawało się znalezienie kompromisu między mniejszością złożoną głównie z katolickich magnatów, która forsowała kandydaturę cesarza Maksymiliana II, a ogromną większością szlachty, popieraną przez protestanckich senatorów i kandydaturze tej zdecydowwanie przeciwną. Lecz gromkie okrzyki "aż do gardł naszych nie chcemy Niemca", bohaterskie okrzyki, iż "każdy z nas gotów życie stracić, aby ten wasz cesarz nam nie panował", nie mogły zastąpić pozytywnego programu, nie mogły podać odpowiadającego wszystkim kandydata. Nie dość wołać o króla "Piasta": trzeba było go wskazać. Gdy przywódcy szlachty marnowali czas na kłótniach, zniecierpliwony prymas Jakub Uchański w gronie senatorów ogłosił królem polskim i wielkim księciem litewskim Maksymiliana Habsburga.